Kościół Parafialny pw Narodzenia NMP

Około 1290 roku istniała parafia w Chechle, do której należały osady: Gołszowice (Golczowice), Kwaszniów (Kwaśniów), Chełm(Cieślin). Parafia sięga czasów Bolesława Śmiałego, a założyć ją miał Stanisław Szczepanowski. Są nawet ślady, że parafia istniała w latach 1242-66, bo odwiedzał ją bł. Prandoła z Białaczewa, herbu Odrowąż, biskup krakowski. W 1308 r. biskup krakowski Jan Muskata zostaje oskarżony m.in. o to, że jego ludzie spustoszyli kościół w Hechle. Jak podaje kronikarz Długosz, w 1325 roku Chechło należało do dekanatu sławkowskiego

          Długosz podaje również, że w 1440 roku w Chechle stał kościół parafialny, drewniany
pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Obecny kościół parafialny jest murowany.
Wybudowany został przez parafian. Jego budowę ukończono w 1895 roku.
Budowę kościoła rozpoczął i prowadził ks. kanonik Wincenty Nowakowski.
W roku 1910 kościół został konsekrowany
przez biskupa Augusta Łosińskiego.
Kościół został poddany w środku generalnemu malowaniu w roku

          Regestra Świętopietrza wymieniają plebana Piotra
z parafii Chechel płacącego Rzymowi 10 grzywien, 14,5 skojców1).
Wedle relacji Długosza (1440r.) istniała tu karczma,
która płaciła plebanowi 3 grzywny i 2 dzbanki piwa Pileckiego,
1 kamień łoju. Pleban miał trzy pola i obszerne
łąki, młyn, płacący plebanowi dwie grzywny czynszu.
Do jego posiadłości należały także dwie sadzawki na rzece Kartorii (obecnie Centuria),
w których miał ryby na swój użytek i co trzy lata mógł sprzedać za 15 grzywien. Miał też prawo łowić ryby w czterech rzekach: Kartorii, Przemszy, Białej i Chechelcu.
Parafia była bogato uposażona. Należalo bowiem do niej 12 wsi: Grabowa, Błędów, Niegowonice, Kwaśniów, Cieślin, Biczowiek (Ryczówek), Ryczów, Rodaki, Hutki, Golczowice, Krzywopłoty, Kanki. Już na początku II poł. XV wieku funkcjonował tu folwark, Wizyta Kazimierskiego z 1595 r. świadczy, że kościół był drewniany, pokonsekrowany. Plebanem był Stefan a Siewior, kapłan. Wizyta wylicza liczne pola plebańskie w różnych miejscach będące, także dziesięciny z 11 wiosek. Miała parafia wikariat i szkołę. W 1802 r. nową parafię utworzyły Niegowonice, a w 1929r. odłączyły się Błędów i Cieślin, a w 1958r Rodaki.

Jak z ustnych przekazów wiadomo,
początki amatorskich przedstawień w Chechle sięgają
co najmniej końca XIX wieku. Pierwsze przedstawienie
miały religijną tematykę -
głównie misteria bożonarodzeniowe
i odbywały się w stodole probostwa,
a później w podworskich chlewach i sali starej szkoły.

Rozbudowana aktywność społeczna okresu międzywojennego
zrodziła zapotrzebowanie na jakiś lokal ułatwiający
działalność licznych już w tym czasie różnych organizacji.
Dlatego w 1934 roku podjęto inicjatywę budowy Domu Ludowego

z dużą salą widowiskową i sceną teatralną,
co w szczególności przyczyniło się do rozkwitu działalności
kulturalnej w Chechle. Przez kilka dziesięcioleci,
kilka pokoleń chechelskich aktorów dostarczało
kulturalnej rozrywki mieszkańcom Chechła i okolicznych miejscowości.
W repertuarze teatru były różne pozycje - również trudniejsze jak np. "Skąpiec" Moliera grany już pod koniec działalności teatru.

          Dochody z przedstawień przeznaczane były na różne cele społeczne,
między innymi na straż, sport itp.
Za ostatnie zarobione pieniądze zakupiony został odbiornik telewizyjny do świetlicy.
Był to jeden z pierwszych odbiorników TV
w Chechle i to ogólnie dostępny.

          Tak zespół aktorski zakończył swą działalność wprowadzając mieszkańców Chechła w nowy świat - świat telewizji. 

Powiązanie miejscowośći Chechło z państwem niemieckim

 Pomyślny rozwój przerwała wojna. Chechło zostało przyłączone do Rzeszy,
a ludność poddana terrorowi okupanta.
Nie złamało to jednak społeczeństwa. Swiadomość polityczna i patriotyzm kazały
walczyć, a drogę tej walki wytyczał przedwojenny aktyw polityczny.
Na bazie organizacji PPS powstaje konspiracyjny ruch
oporu skupiający dziesiątki członków i setki sympatyków.
Po powstaniu podziemnej organizacji wojskowej -
Gwardii Ludowej PPS, a następnie Armii Krajowej,
kilkunastu partyzantów z Chechła walczy w jej szeregach.
Chechło nazywano wsią partyzancką.
Z Chechła też pochodził szef batalionu AK "Surowiec", który pod dowództwem ppor. "Hardego" - Gerarda Woźnicy, obozował w pobliskim kompleksie leśnym.
Chechło złożyło też wielką daninę krwi.
Zginęło w walce trzech partyzantów, rozstrzelanych zostało
16 mieszkańców wsi, 3 zginęło w obozach
koncentracyjnych, a wielu przeszło piekło gestapowskich więzień.
Styczniowa ofensywa Armii Radzieckiej przyniosła
wyzwolenie prawie bezboleśnie, bo bez walk,
ale nie obeszło się bez ofiar.
Zginął jeden mieszkaniec Chechła, ale z rąk wyzwolicieli. 

Historia Chechła

 Dokładna data założenia (lokacji) wsi nie jest znana.
Wiadomo jednak, że powstać musiała gdzieś w drugiej połowie XIII wieku jako jedna
z wielu osad pierwszego okresu zasiedlania dzisiejszego rejonu olkuskiego.
M. Kantor-Mirski pisał z kolei, że początki parafii sięgają czasów
Bolesława Śmiałego (II poł. XI w.), a jej założycielem miał być późniejszy święty
Stanisław Szczepanowski zabity z polecenia tegoż króla.
Nazwa wsi pochodzi od podmokłych łąk, które wówczas nazywano chechły.
Na takich własnie łąkach śródleśnych założono osadę.
Pierwsze domy skupiały się wokół centralnego placu,
a dalsze (w miare rozbudowy) budowano wzdłuż
kilku cieków wodnych spływających do środka wsi.
W ten sposób każdy miał łatwy dostęp do wody.
Tak powstał typowy dla pierwszych słowiańskich osad układ zabudowy -
placu centralnego i rozchodzących się promieniście ulic,
które jeszcze po II wojnie światowej nazywano końcami.

          Chechło to typowa wieś rycerska, która w wyniku wysokiego rozdrobnienia
posiadała licznych właścicieli. Rycerstwo zagrodowe nie posiadało poddanych więc samo musiało uprawiać ziemię. W latach 1376 - 1420 było tych właścicieli aż 40 - wszyscy herbu Przeginia.
W późniejszym czasie, jak podaj Długosz w 1440 roku, wieś tą dziedziczyła szlachta
różnych herbów jak Pilawa, Ostoja, Przeginia, Szreniawa.
W 1595 r. do parafii należy już dwanaście wiosek
i jest to chyba jej szczyt rozbudowy.
Po rozbiorze Polski, zachodnia część parafii
z kilkoma wioskami przeszła do zaboru pruskiego.
Obecnie w parafii pozostała
już tylko jedna wioska.